محیط کشت
یک محیط کشت یا محیط رشد یک محیط جامد، مایع یا نیمه جامد است که به منظور پشتیبانی از رشد میکروارگانیسم ها یا سلول ها یا گیاهان کوچک مانند خزه طراحی شده است. محیط کشت ها شامل دو دسته مختلف است: محیط کشت سلولی که برای کشت انواع سلول های گیاهی و جانوری، کاربرد دارد و محیط کشت میکروبیولوژیکی که برای رشد میکروارگانیسم ها مانند باکتری یا قارچ مورد استفاده قرار می گیرند. تفاوت بین این دو محیط کشت در این است که سلول ها از ارگانیسم های زنده حاصل می شوند و اغلب نمی توانند بدون افزودن هورمون ها یا فاکتورهای رشد که معمولاً در داخل بدن اتفاق می افتند، رشد کنند.
محیط کشت مغذی
این محیط کشت حاوی تمام عناصر مورد نیاز اکثر باکتری ها برای رشد است و انتخابی نیستند. بنابراین از آن ها برای کشت و نگهداری عمومی باکتری هایی که در مجموعه های آزمایشگاهی وجود دارند، استفاده می شود که دارای موادی چون آب و مواد کربنی مثل گلوکز، نمکها و آمینو اسیدها میباشد.
محیط کشت کمینه
این محیط فقط مواد کافی برای حمایت از رشد دارد و دارای کمترین میزان مواد مغذی و بیشترین میزان عناصر حیاتی میباشد. تعداد مواد تشکیل دهنده ای که باید به این محیط اضافه شوند بسته به میکروارگانیسم ها، متفاوت است و عموماً بدون حضور اسیدهای آمینه هستند.
محیط کشت انتخابی
به منظور رشد انتخابی یک نوع ویژه از میکروارگانیسم ها مورد استفاده قرار میگیرد. به عنوان مثال، اگر میکروارگانیسم در برابر یک آنتی بیوتیک خاص مانند آمپی سیلین یا تتراسایکلین مقاوم باشد، می توان آنتی بیوتیک را به محیط اضافه کرد تا از رشد سایر سلول ها که مقاومت ندارند، جلوگیری کند.
محیط کشت تمایزی
محیط کشت تمایزی یا نشانگر یک نوع میکروارگانیسم را در حال رشد در همان محیط از دیگری متمایز می کنند. در این محیط از خصوصیات بیوشیمیایی یک میکروارگانیسم در حضور مواد مغذی یا شاخص های خاص مانند نوترال رد، ائوزین و متیلن بلو که به محیط اضافه می شود، استفاده می کنند تا به وضوح مشخصه های تعریف کننده یک میکروارگانیسم را نشان دهند.
محیط کشت ترابری
برای ذخیره موقت نمونه هایی که برای کشت به آزمایشگاه منتقل می شوند به کار می رود و همه موجودات موجود در نمونه را بدون تغییر غلظت آن ها حفظ می کند که در آن از هرگونه رشد جاندار نمونه و دیگر جانداران جلوگیری میشود. کمبود کربن، نیتروژن و فاکتورهای رشد آلی برای جلوگیری از تکثیر میکروبی است و فقط حاوی بافر و نمک است.
محیط کشت غنی شده
محیط غنی شده حاوی مواد مغذی مورد نیاز برای حمایت از رشد طیف گسترده ای از موجودات زنده است که معمولاً برای برداشت انواع مختلف میکروب ها در نمونه استفاده می شود. آگار خوندار و آگار شکلات از رایجترین نمونههای محیط کشت غنی شده میباشند.